บทที่ 6 พ่อไม่ห้าม

“สวัสดีค่ะน้าปัถย์ ลุงปูรณ์”

เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กสาวหน้าแฉล้มเปล่งทักทายทันทีที่เห็นหน้ากันชัดๆ ทว่าคนถูกเรียกไม่ได้ยินดีสักนิด ปูรณ์เม้มปากหน้านิ่ง ส่วนปัถย์เปลี่ยนเป็นขรึมตามพี่ชาย คิดโกรธคนที่ทำให้หนูหน่อยเรียกพวกเขาแบบนี้

“ทำ… ทำไมอาไวทย์เมาแบบนี้ล่ะคะ”

“ครายเมา… ม่ายเมาสักนิด แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ