บทที่ 5 เมื่อโอรสสวรรค์ต้องการ ใครจะกล้าขัด? 1

ฟู่หยวนเพ่ยใช้เวลาอึดใจหนึ่งทำความเข้าใจกับที่บุรุษตรงหน้าเอ่ยขึ้นมา

"ให้หม่อมฉันใช้เท้าเหยียบพระองค์หรือเพคะ?"

อีกฝ่ายพยักหน้า "เหยียบเรา แบบที่เจ้าทำเมื่อสองวันก่อน"

ทีแรกพระองค์นอนปวดกายอยู่บนเตียง ขยับไม่ได้แม้เพียงปลายนิ้ว แม้พยายามขยับก็ปวดร้าวแทบขาดใจ ไม่นึกเลยว่าตนเองต้องมีสภาพน่าสมเพชอยู่ถึงสามวันเต็ม ในระหว่างที่นอนรักษาตัว ในใจก็นึกหาวิธีแก้แค้นฟู่หยวนเพ่ยที่ทำให้เขาต้องมานอนซมเช่นนี้ด้วยวิธีใดให้สาสม พระองค์จะปลดนาง! ทรมานนาง! โบยนาง! ตบปากนาง! สารพัดวิธีที่ล่องลอยอยู่ในหัวรอวันที่พระองค์หายดีแล้วจะไปประกาศโทษต่อหน้านางด้วยพระองค์เอง

แต่ใครจะคาดคิดว่าล่วงเข้าวันที่สี่ ร่างกายที่เมื่อยล้ากลับโปร่งโล่งเบาสบาย อาการเจ็บปวดหัวไหล่ที่เคยเรื้อรังกำเริบเป็นระยะพลันหายเป็นปลิดทิ้ง ซ้ำยังกระฉับกระเฉงกระปรี้กระเปร่าถึงขนาดไปซ้อมกระบี่ยิงธนูที่สนามฝึกอยู่ชั่วยามหนึ่งจึงมาหาฟู่หยวนเพ่ยที่ตำหนักชุนชิว หมายให้นางนวดแบบนั้นอีกครั้ง เพื่อที่พระองค์จะได้หายขาดจากโรคภัยทั้งปวง

แต่คำตอบที่นางให้พระองค์คือคำปฏิเสธเรียบๆ

"ไม่ได้เพคะ"

ครานี้ทำเอาหวงตี้พระพักตร์ตึงขึ้นมา

"ทำไม?"

"การนวดเมื่อสองวันก่อน เป็นการนวดเพื่อรักษาอาการ ควรปล่อยให้กล้ามเนื้อพักสักสัปดาห์สองสัปดาห์ เพราะถ้าฝืนนวดถี่กระชั้น นอกจากไม่หาย อาการบาดเจ็บจะยิ่งเพิ่มขึ้นเพคะ"

"เช่นนั้นหรือ?" หวงตี้มีสีพระพักตร์ผิดหวังเล็กน้อย

ฟู่หยวนเพ่ยเห็นเช่นนั้นก็มิอาจปล่อยให้เขากลับไปมือเปล่า

"เช่นนั้น เพื่อมิให้ฝ่าบาทมาเสียเที่ยว หม่อมฉันจะนวดเท้าให้นะเพคะ"

พระองค์พยักพระพักตร์ ที่จริงรสมือนางที่นวดยามปกติก็มิได้ยิ่งหย่อนไปกว่าท่าพิสดารของนางเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นถ้านี่ถือเป็นคำปลอบใจจากนาง พระองค์ก็ยินดีรับ

หญิงสาวยิ้มอ่อนบาง จากนั้นจึงเรียกให้นางกำนัลมาช่วยหวงตี้แต่งตัว และนำเสด็จไปยังโถงรับแขกส่วนหน้า ส่วนนางผละไปล้างมือล้างหน้าเปลี่ยนชุดใหม่ ด้วยถือว่าผู้ที่ทำการนวดนั้น มือไม้และร่างกายต้องสะอาดสะอ้าน นอกเหนือจากสุขอนามัยพื้นฐานแล้ว ยังเป็นการให้เกียรติผู้ที่มาให้เธอนวดอีกด้วย

นางใช้เวลาไม่นานก็แต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย เสื้อที่มีสีขาวดอกฉาตั้งแต่ผ้ารัดอกและเสื้อคลุมสะท้อนลายปักดอกมู่ตานขับผิวของหยวนเพ่ยให้ผุดผาดนวลตา ประดับฮวาเตี้ยนและเครื่องประดับผมฝีมือช่างชาวเผ่าเหมียวทำด้วยเงินยวงบริสุทธิ์ ส่งเสริมให้อีกฝ่ายงดงามชวนมองมากขึ้นไปอีก เด็กสาวสั่งให้คนเตรียมถังไม้เและผ้าเนื้อนุ่มไว้เรียบร้อยแล้ว

หยวนเพ่ยนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็ก ถอดรองเท้าและถุงเท้าของโอรสสวรรค์ออกจนเห็นเท้าเปล่าเปลือย ใช้น้ำลอยดอกไม้ล้างเท้าให้เขาจนสะอาด ซับน้ำด้วยผ้านุ่มจนแห้งสนิท จากนั้นนางจึงใช้นิ้วหัวแม่มือกรีดไล้ที่ฝ่าเท้า ให้ความรู้สึกร้าวซ่านผ่อนคลายไม่ต่างจากเมื่อคืนนั้นแม้แต่น้อย

หวงตี้ถอนหายใจออกมาอย่างสบายพระวรกาย อีกทั้งกลิ่นกำยานที่ลอยอวลในห้องนี้ก็ทำให้พระองค์ผ่อนคลาย วางความคิดจากราชกิจและอื่นๆ ออกไปได้แม้เพียงชั่วคราว

ผ่านไปราวครึ่งชั่วยาม นิ้วมือเนียนละเอียดนวดคลึงนิ้วเท้าของเขาทีละนิ้ว ไม่มีทีท่ารังเกียจแต่อย่างใด นวดพลางก็ว่าพลาง "เท้าถือว่าเป็นอวัยวะที่สำคัญไม่แพ้อื่นๆ นอกจากจะช่วยในการเดินเหินแล้ว เส้นชีพจรบริเวณเท้ายังสัมพันธ์กับอวัยวะภายในอื่นๆ อย่างปอด กระเพาะอาหาร หรือแม้แต่ตับอีกด้วย"

"เช่นนั้นเราต้องให้เจ้ารักษาเท้าให้เราบ่อยๆ แล้วสินะ" พระองค์ตรัสทีเล่นทีจริง

"หม่อมฉันเป็นข้าราชบริพารในพระองค์ ย่อมต้องดูแลพระองค์อย่างสุดความสามารถ" นางทูลพลางกำมือ ใช้ข้อนิ้วกรีดไล้ไปยังใจกลางฝ่าเท้าจนพระองค์ครางออกมา

"มาทุกวันมิได้หรือ?"