บทที่ 14 คนสัปดน
ภาพดังกล่าวทำให้ฟ่านรั่วเจี๋ยแทบทรุดลงไปนั่งบนพื้น บุรุษผู้นี้มีอารมณ์ใช่หรือไม่ ขาที่สามของเขาจึงได้แข็งขันพร้อมจะสู้ศึก
“เจ้าตัวลามก คนสัปดน!”
นางเอ่ยพร้อมเตรียมเอามีดฟันเข้าศีรษะเขา แต่ต้องหยุดความคิดนั้นไว้เสียก่อนเมื่อมู่ชิงซานเอ่ยออกมาและน้ำเสียงฟังดูคล้ายเด็กชาย
“ปวด...ข้าปวดตรงนี้ เจ็บด้ว...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 บทนำ
2. บทที่ 2 หมาป่าตัวโตแห่งต้าหลาง (1)
3. บทที่ 3 หมาป่าตัวโตแห่งต้าหลาง (2)
4. บทที่ 4 หมู
5. บทที่ 5 นึกแค้นใจ
6. บทที่ 6 อวดอ้าง
7. บทที่ 7 บุรุษรูปงามที่ข้าจับตัวได้ (1)
8. บทที่ 8 บุรุษรูปงามที่ข้าจับตัวได้ (2)
9. บทที่ 9 บุรุษรูปงามที่ข้าจับตัวได้ (3)
10. บทที่ 10 โยนความผิด
11. บทที่ 11 ท่านทำให้ข้าคลั่ง
12. บทที่ 12 ท่านทำให้ข้าคลั่ง (2)
13. บทที่ 13 ท่านทำให้ข้าคลั่ง (3) 
14. บทที่ 14 คนสัปดน
15. บทที่ 15 มารดาเจ้าเถอะ
16. บทที่ 16 มารดาเจ้าเถอะ (2)
17. บทที่ 17 สังหรณ์ใจ
18. บทที่ 18 หลบไป
19. บทที่ 19 ตามธรรมชาติ
20. บทที่ 20 จงพักผ่อน
21. บทที่ 21 คนเกเร
22. บทที่ 22 ตัวซวย
23. บทที่ 23 เป็ดน้อยของข้า
24. บทที่ 24 ชะตาชีวิต
25. บทที่ 25 ขัดใจได้หรือ
26. บทที่ 26 สมุนไพรคลายกำหนัด
27. บทที่ 27 ท่านจะตีข้า
28. บทที่ 28 ข้าไม่หิว
29. บทที่ 29 ไม่มีเหตุผล
30. บทที่ 30 ข้าขอตัว
ย่อ
ขยาย
