บทที่ 120

น้ำตาของ ญาสุมินทร์ สัมผัสได้ถึงหัวใจที่เย็นชาของเศรษฐเสียร เขายื่นมือออกมาลูบผมของเธอ “ฉันขอเวลาสงบสติอารมณ์คิดเรื่องต่างๆ สักสองสามวัน ฉันจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณ เมื่อฉันพร้อมแล้ว ฉันจะกลับมาหาคุณ” เขาพูดอย่างเศร้า

ฝ่ามือใหญ่ของเขาวางอยู่บนแก้มของเธอ เขาลูบใบหน้าเธอเบา ๆ พร้อมเช็ดน้ำตาของเธอเบา ๆ “แม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ