บทที่ 156

ญาสุมินทร์ หันกลับมาและจ้องที่สาคร รู้สึกผิดเต็มหัวใจ แต่เธอไม่สามารถพูดได้แม้แต่คำเดียว

"สำหรับฉันแล้ว ความสุขของคุณคือเหตุผลเดียวที่ฉันมีชีวิตอยู่"

ทั้งสองสบตากันเนิ่นนาน ในที่สุด ญาสุมินทร์ ก็จากไปอย่างเงียบ ๆ เธอรู้ดีถึงความรู้สึกของสาครที่มีต่อเธอเสมอมา น่าเสียดายที่เธอไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ