บทที่ 30

เมื่อสิ้นเสียงฝีเท้าของเขา ญาสุมินทร์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกพลางยืดตัว ในเวลานั้นเองเธอเหลือบเห็นหนังสือเดินทางของเศรษฐเสถียรวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เธอรีบหยิบมันแล้ววิ่งตามเขาไป ในที่สุดเธอก็มีเวลาสนุกเพลิดเพลินกับความเงียบสงบไปอีกสองสามวัน จึงไม่ควรให้การเดินทางของเขาถูกยกเลิกเพียงเพราะลืมพกหนังสื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ