บทที่ 87

ญาสุมินทร์ ค่อยๆ หันกลับมามองด้วยดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตาและสายฝน และเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่บนชายฝั่งโบกมือให้เธอ เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและยังคงเดินหน้าต่อไป แต่เสียงข้างหลังของเธอดังขึ้นอีกครั้ง “คุณหนู ถ้าคุณฆ่าตัวตาย คุณพาฉันไปด้วยได้ไหม?”

ญาสุมินทร์ ตกตะลึงอีกครั้ง เมื่อเธอเห็นว่าร่างนั้นกระโดดล...