บทที่ 2 แข่งขัน

ผึ้งน้อย....

ฉันออกจะประตูลิฟต์มาก็เดินเลี้ยวมาฝั่งตรงข้ามกับห้องฝ่ายบุคคล ฉันเดินตรงไปที่ห้องประชุมห้องนั้นและตอนนี้ก็เริ่มมีคนทะยอยกันมาเยอะขึ้นๆบ้างแล้ว

"น้องๆที่จะมาแข่งขันฟังทางนี้นะคะ เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงให้คิดว่าจะออกแบบงานให้เป็นในทิศทางไหน ตอนนี้ท่านประธานจาก KS Jewelry Group อยากจะให้น้องๆลองคิดแบบในหัวของตัวเอง ให้ทำสร้อยคอพร้อมจี้ โดยในห้องแข่งขันจะมีนางแบบนั่งอยู่ ทุกคนจะต้องออกแบบสร้อยพร้อมจี้ให้เข้ากับชุดของนางแบบ ผู้ที่ผ่านการคัดเลือก3คน จะได้เข้ามาฝึกงานที่นี่ และผลงานที่ท่านประธานชอบที่สุดจะได้รับการคัดเลือกให้เข้าทำงานที่นี่หลังจากฝึกงานเสร็จ"

"ว้าวววววววว"

น้ำเสียงที่ตื่นเต้นของทุกๆคนรวมถึงฉันด้วยก็คงอยากได้ผลงานที่โดดเด่นที่สุด ฉันอยากจะเข้าทำงานที่นี่มาก แต่ก็นะคนอื่นๆก็มีแต่เก่งๆ ขอแค่1ใน3ก็ยังดี ส่วนเรื่องสมัครงานค่อยมาสมัครอีกทีก็ได้จริงมั้ย แต่ถ้าบังเอิญได้มันก็ดีนะจะได้ไม่ต้องเหนื่อยยื่นใบสมัครอีกรอบ

"เอาละเตรียมตัวกันได้เลย น้องๆที่มาแข่งขันในวันนี้มีอยู่ 70คน "

โอ้โห 70คน จะต้องติด1ใน3 บ้าไปแล้ว

"เดี๋ยวพี่ๆทีมงานจะมาเรียกให้เตรียมตัวอีก30นาที และไม่ต้องเอาอะไรเข้าไปทั้งนั้น ล็อคเกอร์ที่ว่างอยู่ตรงนั้นมีกุญแจเสียบอยู่เอาของไปฝากไว้ตรงนั้นได้เลยจ๊ะ"

ฉันหันไปมองล็อคเกอร์ที่เรียงรายอยู่ตรงนั้นเกือบ100ล็อค ฉันเดินไปตู้แรกแล้วก็เอากระเป๋าไปเก็บแล้วล็อคกุญแจไม่ลืมที่จะหยิบออกมาด้วย ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ ออกแบบสร้อยนั้นเป็นสิ่งที่ฉันถนัดเลยแหละ แต่แหวนวงนั้นฉันตั้งใจทำมันมากเลยนะ ถ้าฉันจะแต่งงานสักครั้งในชีวิตฉันจะออกแบบเองใหม่ เพราะแบบนี้ฉันจะเอามาเสนอให้ที่ KS Jewelry Group พิจารณา

@ครึ่งชั่วโมงผ่านไป.....

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องแข่งขันเรียบร้อย พวกเขาเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างไว้ให้หมดแล้ว ดีจริงๆ ส่วนตัวฉันก็คิดอะไรไว้ในหัวมากแล้วแต่น้องดูนางแบบของวันนี้ด้วยว่าจะมาในชุดแบบไหน

"เอาละน้องๆ ตอนนี้มากันครบแล้ว ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้สอบก่อนเวลานิดหน่อย แต่เวลาเลิกเหมือนเดิมนะตอนเที่ยง 3ชั่วโมงในการออกแบบ ได้เท่าไหนเท่านั้นถ้าคิดว่าไม่ทันก็แค่ร่างออกมาก็ได้ พร้อมยังคะ"

"ค่ะ/ครับ"

"ถ้าอย่างนั้นเชิญนางแบบออกมานั่งตรงนี้ค่ะ"

ฉันมองอย่าใจจดใจจ่อ นางแบบที่เดินออกมาในวันนี้สวยมาก ชุดที่ใส่เป็นชุดราตรีสีแดงสด อื้อหืออออ ชุดราตรีนี่เครื่องประดับจะต้องรายละเอียดมากพอสมควรเลยนะเนี้ย

"เอาละถ้าพร้อมแล้ว เริ่มได้"

ฉันหยิบดินสอออกมาพร้อมกับมองไปยังนางแบบ จะคิดแบบประมาณไหนดีน้า ที่คิดไว้ก็พอทำได้แต่รายละเอียดจะเอาแบบไหนดีน้าาาา

'เอาละ สู้ๆนะผึ้งน้อย เพื่อที่1'

@ห้องประธานบริษัท KS Jewelry Group

เฮียผา..…

"ตอนนี้กำลังเริ่มการแข่งขันคัดเลือกนักศึกษาฝึกงานอยู่ครับ ออกแบบเครื่องประดับพวกเขาต้องการคนที่มีแนวคิดแปลกๆมาร่วมงาน ก็เลยต้องคัดเลือกแบบนั้นครับ"

ผมกำลังคิดถึงเด็กน้อยที่มาแข่งขันฝึกงานที่เจอกันในลิฟต์เมื่อเช้า เอาจริงๆคือลิฟต์ที่เธอขึ้นเมื่อเช้าเป็นลิฟต์สำหรับผู้บริหาร แต่ผมให้เธอเข้ามาด้วยเพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมรู้แค่เด็กนั้นสวยมาก แล้วก็อยู่ใกล้ๆแล้วเราจะเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

"เฮียผาครับ"

แต่เมื่อเช้าภาพแหวนนั้นยังติดตาอยู่เลย มันสวยจริงๆนะ ไม่คิดว่าเด็กที่กำลังเรียนอยู่จะมีแนวคิดไอเดียดีขนาดนั้น ถ้าเธอได้เรียนรู้กับนักออกแบบเก่งๆอย่างเช่นนักออกแบบของ KS Jewelry เธอน่าจะพัฒนาฝีมือไปได้อีกไกล

"เฮียผาครับฟังผมมั้ย"

ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงทุ่มของจาร์ ลูกน้องคนสนิทของผมดังขึ้น

"ห๊ะ ว่าไงนะ"

"โธ่เฮียผาครับ ผมพูดซะยาวแต่เฮียเหม่อๆไม่ฟังกันเลยสักนิด"

ผมกระแอมเสียงเบาก่อนจะนั่งตัวตรงแล้วหันไปมองหน้าลูกน้องผม

"ว่ามาๆ คือเมื่อกี้ฉันคิดอะไรเพลินๆ"

"ช่างมันเถอะครับ ว่าแต่เฮียเรียกผมมาทำไม"

"ไปแจ้งทีมงานที่แข่งขันกันข้างล่างว่าฉันจะคัดเลือกผลงานด้วยตัวเอง "

จาร์หรี่ตามองผมอย่างไม่เข้าใจ เพราะโดยปกติผมจะไม่ยุ่งกับเรื่องพวกนี้มันไร้สาระ ผมจะให้พวกเขาจัดการกันเอง แต่ทำไมตอนนี้อยู่ผมก็อยากจะยุ่งขึ้นมาซะอย่างนั้น

"แปลกๆนะครับ"

"พูดมากจัง ให้ทำอะไรก็ทำสิ "

จาร์เกาหัวเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตอบรับแล้วรีบออกไปทำตามคำสั่งของผม ส่วนผมนั้นก็นั่งนึกถึงรอยยิ้มของเด็กน้อยคนนั้น ชื่ออะไรนะ ผึ้งน้อยงั้นเหรอ หึ! น่ารักดีแหะ ....