บทที่ 21 โลกเป็นสีชมพู

<เฮียผา>

"อร่อยมั้ยคะเด็กซน"

ผมเอ่ยถามคนตัวเล็กเสียงหวาน คือตอนนี้เราสองคนกำลังนั่งทานข้าวเช้าตรงระเบียงหน้าบ้าน มองวิวทะเลแสนสวยไป ทานอาหารเช้าไป บรรยากาศตลบอบอวลไปด้วยความสุข ผมไม่ได้มีความสุขแบบนี้นานขนาดไหนแล้วเนี้ยบอกไม่ถูกรู้แค่ว่าตั้งแต่มีผึ้งน้อยอยู่ข้างๆแล้ว มันมีความสุขมากจนบอกไม่ถูก

...