บทที่ 57 ตอนพิเศษ 2

เฮียผา....

ผมพาผึ้งน้อยมาถึงโรงพยาบาลได้ประมาณห้านาทีที่แล้ว ตอนนี้คือกำลังพาเธอตรงไปยังห้องฉุกเฉินอยู่ ผมจับมือผึ้งน้อยแน่นน้ำตาคลอเบ้า ผมสงสารเมียผมจับใจ ยิ่งโดยเฉพาะสภาพเธอตอนนี้ใบหน้าซีดเซียวไร้สี บวกกับเสียงร้องด้วยความทรมานมันทำให้ใจผมเจ็บเจียนตาย

"ถึงมือหมอแล้วนะ อดทนนะคะ"

"ฮึกๆ เฮียขาห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ