บทที่ 12 12

ข้าวปั้นรีบวิ่งลงมาด้านล่าง ในใจนึกหวังว่าอาจจะพบวิลเลียมนั่งรออยู่ ทว่ากลับพบ แต่ความว่างเปล่า ไม่มีแม้เงา จึงได้แต่ปลงตก คิดว่าตัวเองอาจจะเพ้อหนักถึงขั้นเอากลับมานอนฝันว่าได้อยู่กับเขา แต่ความอบอุ่นที่ได้รับยังติดตรึงใจของเธอไม่รู้ลืม ก่อนจะเดินออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถประจำทางไปลงหน้าบริษัทด้วยความ...