บทที่ 25 ล่องเรือ4

“หึๆ อดีตก็เหมือนน้ำในถ้วย เมื่อท่านเทลงพื้น มันก็ย่อมหายไป ฉะนั้นเราจะเก็บมันไว้ทำไม อะไรไม่คู่ควรให้รักษา หาได้จำเป็นที่ต้องเสียเวลารั้ง ข้าเป็นหญิงหม้ายแล้วอย่างไร ในเมื่อคนที่หาข้าวใส่ปากข้า คือตัวข้าเอง หากยังใส่ใจคำคน ทั้งชีวิตจะหาความสุขได้จากที่ใดกัน ถ้าไม่เริ่มจากตัวเรา จริงไหมเจ้าคะ”

ท่าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ