บทที่ 13 13

“จริงสิครับ พี่รับปากแล้วไม่บิดพลิ้วแน่นอน แล้วมานั่งรอพี่ดึกๆ ดื่นๆ ทุกวันไม่ง่วงหรือไง” เขาลูบศีรษะเล็กๆ ด้วยความเคยชิน คนถูกลูบนั่งมองด้วยสายตาอ่อนโยน ตาสบตาแล้วหัวใจสั่นไหว แม้ไม่มีคำพูดใดๆ แต่หัวใจสองดวงก็เหมือนจะถ่ายทอดความอ่อนหวานละมุนละไมเข้าหากันได้อย่างง่ายดาย

“ปกติหนูนานอนดึกค่ะพี่หมอ” เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ