บทที่ 16 16

คนชอบทำหน้ามึนดำน้ำหนีจนเห็นก้นโด่งๆ หนีไปได้ทุกครั้ง แถไปได้ทุกที แถมเอาสีข้างเขาถูจนถลอกปอกเปิก แต่ยังแอ๊บเนียนอย่างไม่สะทกสะท้าน

“พี่หมอน่ะไม่ต้องรีบกินสิคะ ดูสิสำลัก” ไม่สำนึกความผิดของตัวเอง แกล้งทำเป็นลูบหลังลูบไหล่หัวเราะคิกๆ อย่างสบายอารมณ์

“พี่ว่าพอแล้ว จะไปไหนก็ไปเลยไป พี่เบื่อจะคุยกับเร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ