บทที่ 38 38

นรีรัตน์หัวหมุนเหลือกำลัง เธอกัดริมฝีปากส่ายสะโพกหนีลิ้นร้อนแต่มือหนากอบโกยช้อนเอาสะโพกของเธอขึ้นมาหา รั้งเอาไว้ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ เหมือนติดกับดักนายพราน สาวน้อยหวีดร้องด้วยความซ่านเสียวสุดจิตสุดใจ ก่อนจะหอบหายใจแล้วทิ้งตัวลองนอนอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง

ภาคิมปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกจากกายอย่างรวดเร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ