บทที่ 62 62

ธามไทใช้นิ้วของตนเองบดขยี้ที่ปุ่มเล็กที่ไวต่อสัมผัสเพื่อให้เธอปลดปล่อยความต้องการออกมา จนเขมมิกาต้องจิกไหล่แข็งแกร่งของเขาเอาไว้เพื่อยึดเหนี่ยวไม่ให้ร่างกายล้มลง

“อา…พอแล้วค่ะพี่ธาม” ปากบอกว่าพอ แต่ร่างบางกลับรู้สึกเร่าร้อนและเบียดเข้าหาชายหนุ่มอย่างห้ามไม่ได้ ชายหนุ่มร้ายกาจและทำให้เธอเผลอไผลไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ