บทที่ 18 ฉันขอโทษที่มาไม่ทัน

16 : 35 น. ของเย็นวันเดียวกันนั้น

รรรรรรชะเง้อมองประตูห้องทำงานของท่านประธานหลายครั้งแล้ว ที่มองไม่ใช่เพราะว่าเธออยากรีบกลับไปพักผ่อน แต่อยากกลับไปหาพี่สาวกับหลานมากกว่า

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..ท่านประธานก็ยังไม่ออกมา

มือเรียวเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพาย แล้วออกจากที่ทำงานโดยไม่บอกกล่าวกับใครเลย เพราะเธอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ