บทที่ 22 chapter 22

โอ๊ย!! ความซวยบังเกิดแก่เธอแน่แล้ว! มธุรสตบขมับย้ำสองสามครั้งพลางเหลือบสายตาขึ้นมองบนฟ้ากรอกไปกรอกมา ผ่อนลมหายใจออกจากปอด แต่...ช่างเถอะเรื่องนี้เอาไว้ก่อน เพราะเรื่องสำคัญคือเธอต้องพาตัวเองให้รอดจากเงื้อมมืออีตายักษ์งี่เง่าไม่น่าไว้ใจนี่ก่อน

“ได้ยุ่งปนซวยกันล่ะงานนี้” ไม่เพียงเสียงที่สั่นและขาดเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ