บทที่ 42 chapter 42

“ให้ไปก็ได้” เวลานิดเดียวเขาทำอย่างต้องการไม่ได้หรอก “แต่...” รีบยกนิ้วขึ้นทาบบนกลีบปากอิ่มนุ่ม เมื่อเห็นอีกฝ่ายอ้าหมายจะเอ่ยต่อว่า ใบหน้าคมแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มพร่างพราวระยับเน้นให้หน้าคมน่ามองยิ่งขึ้น

“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับฉันและ...” แค่แต่แรกมธุรสก็หน้างองุ้ม ตวัดสายตาค้อนเขาปริบๆ แล้ว นี่ถ้าได้ยิ...