บทที่ 62 chapter 62

"ขอโทษ...ฉันขอโทษ”

“อือ...รู้แล้ว” เพราะรถเขาแคบ การปลอบโยนหญิงสาวให้ใกล้ชิดทำได้ยากสักหน่อย มิโอเดรกจึงเลือกก้าวลงไปเปิดประตูอีกฝั่ง เพื่อทำให้อีกฝ่ายหยุดร้อง

“พี่เดรก...อย่าโกรธฉันนะ” เอ่ยถามมองคนที่นั่งเกือบเป็นคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าด้วยสายตาอ่อนแสง

ความจริงโทสะเลือนหายไปตั้งแต่อีกฝ่ายเริ่มหลุด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ