บทที่ 11 คนดื้อๆ

ลงเอย (เล่าเรื่อง)

ผมไม่ได้คิดสั่งสอนปืนใหญ่ให้เขาต้องเจ็บตัวหรือขวัญเสีย เพียงแต่คนทำความผิด ย่อมต้องได้รับบทเรียน และเด็กนิสัยไม่ดีสมควรมีผู้ใหญ่อบรม!

ดังนั้นผมจึงให้ไฉไฉ่ขับรถไปกับเพิ่ม ฝ่ายหลังผมสั่งให้เขาจัดการบางสิ่งด้วย ส่วนผมดักรอปืนใหญ่อยู่แถวๆ นี้ ซึ่งเขาไม่ได้ปล่อยให้ผมรอนาน ราวๆ ยี่สิบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ