บทที่ 22 สีชมพู ดูดีเชียว

คนถูกทักอย่างไม่ไว้หน้า ถลึงตาใส่แดนไกล และเตรียมปล่อยหมัดใส่ปากเพื่อนด้วย “มึงพูดดีๆ หน่อย ไฉ่ไฉเขาไม่เหมือนพวกเรา”

แดนไกลหัวเราะเสียงดัง แล้วก้าวฉิวไปหาฉันทัช เอ่ยถามอีกฝ่ายว่า “ผมขับรถกลับไม่ไหว ตะกี้ฝากไว้กับที่ร้านแล้ว ให้ผม... นั่งรถไปกับไฉ่ไฉได้ไหม จะได้ช่วยดูอเนกด้วย เวลาไอ้ห่านี่เมา มันชอบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ