บทที่ 32 ไม่จำเป็นต้องฝืนเมื่อไร้ความรัก (1)

“ปากแข็ง บอกว่าไม่อยากไปก็จบ”

‘ต้องไปสิ !’ เสียงของพริมมาดังขึ้นจากทางด้านหลัง

จรีภรณ์สะดุ้งตกใจรีบหันไปมองก่อนถอยออกเว้นระยะห่าง

“รู้แล้วๆ ฉันไปน่า แต่ว่าสามีของเธอ รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำนะ”

พริมมาหันมองไปยังประตูห้องน้ำด้วยแววตาเศร้า เป็นความทรงจำที่ยังไม่เคยลืมในวันแต่งงานเมื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ