บทที่ 57 พรหมลิขิต

การจราจรบนถนนติดบ้างไม่ติดบ้างกว่าจะขับเข้าตัวเมืองได้ ก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมง จรีภรณ์หลับจนกระทั่งสะดุ้งตื่นเองเมื่อรถเลี้ยวเข้าลานจอดในห้างสรรพสินค้า เธอยกมือปิดปากหาวด้วยความง่วงก่อนจะฟาดฝ่ามือ

ไปที่แก้มสองข้างเบาๆ เพื่อปลุกสติให้ตื่น

“ไปกินข้าวกันก่อนไหมแล้วค่อยไปซื้อของ” กตตน์พูดขึ้นเมื่อดูเวลา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ