บทที่ 103 บทส่งท้าย [3]

“ฉันว่าฉันคงไม่ได้ปวดหลังเพราะที่นอนหรอก”

“อ้าว แล้วนาย...อื้อออ”

ฉันยังไม่ทันจะได้ถามจบ โอยามะก็ก้าวเท้าเข้ามาประชิดตัวฉันพร้อมกับทาบริมฝีปากของเขาลงมาทันที

เขายกแขนขึ้นมาโอบรัดรอบตัวฉันเอาไว้ไม่ให้หงายไปทางด้านหลัง เหมือนจะรู้ว่าการถูกเขาจู่โจมโดยไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัวจะทำให้ฉันก้าวถอยหลังห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ