บทที่ 79 EP 10 นายคือฝันร้าย [4]

“ฉันเข้าใจแล้ว” ไดสึเกะบอกยิ้มๆ เขาฝืนยิ้มทั้งที่ไม่มองหน้าฉันเลยสักนิดเดียว

มือของฉันเป็นอิสระจากฝ่ามือหนาๆ ของไดสึเกะเมื่อเขายอมปล่อยมันออก นอกจากนั้นเขาก็ยังแก้มัดให้ฉัน ก่อนจะจับผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ฉันอีกครั้ง

ท่าทางที่เขาพยายามแสดงออกว่าห่วงใยฉัน ใส่ใจฉัน มันทำให้ฉันต้องรีบหลับตาลงเพราะไม่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ