บทที่ 10 ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่หุบเขาปีศาจ 5

เอ่ยตอบพร้อมจ้องมองตอบกลับนิ่งๆ ดวงตาดอกท้อหรี่ลงเล็กน้อยคิ้วคมเฉียงเหมือนคมกระบี่เลิกขึ้นสูงก่อนจะยกยิ้มบาง มุมปากมีน้ำไหลออก มู่เหรินยกชายเสื้อเช็ดมุมปากให้อย่างอดไม่ได้ เด็กจริงๆ แค่กินน้ำก็ยังหก

เสี้ยวเหวินหวางชะงักไปชั่วครู่แต่ก็ไม่ได้ปัดมือออก มองคนตรงหน้าที่มีกิริยาธรรมชาติจนไม่อ...