บทที่ 105 หนี้ดอกท้อที่มาพร้อมชะตากรรม 1

มู่เหรินรู้ดีว่าตนเองเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่มีรักโลภโกรธหลง และความเห็นแก่ตัว เขาก้าวเข้าไปใกล้มากขึ้นเพื่อให้ศิษย์พี่ทราบว่าเขามาถึงแล้ว ซึ่งอีกฝ่ายก็หยุดบรรเลงเพลงแล้วหันมาส่งยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ข้ารบกวนศิษย์พี่หรือไม่ขอรับ”

“ไม่หรอกหากได้เจ้ามาชงชาให้ศิษย์พี่ดื่มคงดีไม่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ