บทที่ 77 แขกไม่ได้รับเชิญ! 1

ร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีขาวยืนไพล่หลังเหม่อมองแสงจันทร์บนท้องฟ้าอย่างเหม่อเลย แววตาแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดจนยากจะพรรณา เส้นผมสีดำเงางามปลิวไปตามสายลมที่พัดผ่าน บรรยากาศรอบกายเงียบสงบราวกับหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง

ฝูงหิ้งห้อยบินร่อนไปมาเป็นสหายยามค่ำคืน แต่มิอาจลบเลือนความปวดร้าวในอกได้ หมิงต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ