บทที่ 29 แสนปรารถนา

ร่างบอบบางยืนเหม่อออกไปนอกหน้าต่างริมระเบียงไม้สีเทาหม่น  ม่านสีขาวสะอาดตาปลิวไหวไปตามแรงลมรวมถึงกระโปรงสีเขียวอ่อนที่เธอกำลังใส่อยู่ด้วยเช่นกัน น้ำตากำลังไหลอาบแก้มด้วยเพราะน้อยใจในโชคชะตา แม้รู้สึกอยากสานสัมพันธ์ที่ดีกับพี่สาวต่างมารดาซึ่งดูถูกดูแคลนมาตลอด สุดท้ายมันเป็นแค่เพียงฝันลมๆ แล้งๆ โมนาไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ