บทที่ 31 แสนปรารถนา

ดวงตาสีอำพันเหม่อมองออกไปนอกกระจกรถและครุ่นคิดอย่างชั่งใจ ลมหายใจทอดถอนออกมาหัวใจเขากำลังรู้สึกประหลาดเขาแค่ใช้ชีวิตอยู่ที่ดีกาลโน่ไม่กี่ปี แต่ทำไมเขาถึงคิดถึงเธอ...

ดวงตาสีน้ำตาลที่กำลังมีน้ำใสๆ เอ่อล้นออกมา หัวใจเธอเจ็บปวดรวดร้าวมากเพียงใดใครจะรู้แต่ต้องเสแสร้งแกล้งทำเป็นเข้มแข็งราวกับว่าอยู่ได้โ...