บทที่ 32 ตอนที่ 32

“ไม่ว่าหนูภิญต้องการเท่าไร เสี่ยให้ได้ทั้งนั้น ขอแค่บอกมา”

ความดีใจทำให้สมองที่เคยฉลาดและรู้เท่าทันเกมของคนอื่นหยุดทำงานลงในทันที หล่อนยิ้มหวานฉ่ำ ดวงตาเป็นประกายด้วยความพึงพอใจ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่กล้าบอกจำนวนเงินที่ต้องการออกไป เพราะมันช่างมากมายเหลือเกิน

“คือว่าภิญ...”

“เอาอย่างนี้เสี่ยให้หนูอี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ