บทที่ 12 -12-

“อ๊ะ”

ไอ้บ้านี่ มันดูดคอฉัน เจ็บฉิบ

“เป็นอะไรยัยลิน” เสียงยัยปรางค์ถามขึ้น

“เอ่อ เปล่าไม่มีไร มดกันเฉย ๆ” ฉันตอบ

“สงสัยตัวใหญ่มากร้องซะดังเลย”

เสียงแบบนี้มีคนเดียวคนที่ทำฉันเมื่อกี้ไงล่ะ ฉันไม่ตอบแต่หันหน้าไปมองเขาอย่างเอาเรื่อง แต่เขานี่สิกลับไม่รู้สึกผิดเลยมองฉันกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ