บทที่ 105 หนีเที่ยว

“บ้ายบ่ายค่าม่ามี้ แม่นัตตี้” มัลลิกามองตามสองพ่อลูกเดินเข้าไปในเกทแล้วใจหายเล็กน้อยเพราะเธอจะต้องคิดถึงเสียงแหลมเจื้อยแจ้วของลูกสาวอีกเป็นอาทิตย์

“ทำหน้าเหมือนหมาหงอยเลยนะยะหล่อน ฮ่าๆๆ” พอเห็นหน้าหงอยเหงาของเพื่อนรักนัตตี้ก็อดขำไม่ได้

“ยัยบ้า แกก็รู้นี่ว่ายัยหนูไม่เคยไปไหนโดยไม่มีลิกาเลย แล้วอย่างน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ