บทที่ 33 น่าสงสารมาก

ฟอด...

“ดูทำเข้า อายเด็กๆ ในบ้านบ้างสิคะ” เธอว่าเข้าให้

หันไปมองสายตาของเด็กรับใช้ที่ยืนเขินแทนทำหน้าแดงๆ แล้วหันหน้าไปทางอื่น สองคนหัวเราะขึ้นมาพร้อมๆ กัน

“สวัสดีครับคุณหญิง ผมกำนันสินครับ”

“สวัสดี พอจะรู้ใช่ไหมที่ฉันโทรมานี่ด้วยเรื่องอะไร”

“ครับผม ทราบครับ คุณทะนงบอกรายละเอียดกับผมแล้ว”

“อืม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ