บทที่ 24 วังวนแห่งความเจ็บปวด

หญิงสาวนิ่งแล้วรีบเช็ดน้ำตาออกไป ปรับสีหน้าตนเองเมื่อได้ยินเสียงกริ่งที่เป็นสัญญาณว่าการเรียนของเด็กๆ ได้จบลงแล้ว คนเป็นแม่จำต้องทำหน้าที่ต่อให้มีเรื่องทุกข์ใจแค่ไหน เดินรอลูกอยู่หน้าห้องเรียน ร่างเล็กวิ่งมาหามารดา เธอกอดลูกไว้แน่นทันทีที่พบหน้ากัน สองแม่ลูกขึ้นรถโดยมีพินอาภาเป็นสารถี

“แม่ครับวันนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ