บทที่ 39 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

หญิงสาวชะงักมองลูกที่กำลังยืนนิ่งอยู่หน้าบ้าน ไทม์กำลังสะอื้นออกมาไหล่เล็กๆ สั่นไหว มือเล็กๆ โอบกอดมารดาไว้เพื่อลดความรู้สึกเสียใจลง ร่างบางนิ่งงันเธอไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

“ไทม์... เราสองคนอยู่ด้วยกันแค่นี้ก็ได้นี่ครับลูก หนูมีแม่ทั้งคนนะครับ แม่รักไทม์มากนะลูก”หญิงสาวบอกเสียงเครือ

“ผมก็รักแม่... แต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ