บทที่ 90 กลับมาทวงคืน

ร่างบางถอยหลังออกห่างจากเขา แล้วยิ้มอย่างเศร้าๆ ออกมา มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาแล้วจ้องมองเขาราวกับว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย

“ขอโทษนะคะ แต่ฉันคงทำไม่ได้ ลาก่อนค่ะ...”

เขายืนนิ่งอึ้งอยู่เช่นนั้นหัวใจมันเหมือนหลุดออกจากร่าง ทรมาน น้ำตาไม่ได้ไหลออกมา แต่มันดันกล้ำกลืนอยู่ในอก กายแกร่งยังสั่นสะท้าน ความปวดร...