บทที่ 38 ปล่อยฉันไปนะ ได้โปรด...

เช้าวันต่อมา... กรุงเทพฯ (หอพักหญิง)

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

เสียงเรียกเข้าที่ดังอย่างต่อเนื่องทำคนที่ยังนอนอยู่บนเตียง  ดิ้นไปมาอยู่ครู่ ก่อนจะควานหามือถือมากดรับสาย

“ค่ะ”

“มะลิ! ฉันมีเรื่องจะบอก”

“ค่ะ”

“มองหน้าฉันหน่อยได้ไหม”

“คุณก็พูดมาเลยสิ! อ๊ะ! นั่นคุณเป็นอะไรคะ ตาคล้ำอย่างกับหมีแพนด้าเลย คิกๆๆ”

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ