บทที่ 47 ตอนที่ 47

“ฉันไม่ได้โง่นะ...”

“งั้นก็คงซื่อมาก ๆ หุบปากและทำตัวดี ๆ และผมจะปรานีคุณมากกว่านี้”

สาวน้อยไม่ตอบ กัดปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น ความอับอายที่เผลอเผยความในใจให้ผู้ชายตรงหน้ารู้กระหน่ำอยู่ภายในอกท่วมท้น ก่อนจะก้มหน้าเดินตามเขากลับไปยังห้องพักของตัวเองอย่างยอมจำนน

เมื่อมาถึงห้องยาห์มิลก็ปิดประตูแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ