บทที่ 6 ตอนที่ 6

“คุณน่ารักมากคนสวย รูปร่างงดงามไร้ที่ติ...”

ชายหนุ่มคำรามเมื่อถอนจุมพิตเดือดออกมา มือหนาปลดปล่อยข้อมือกลมกลึงให้เป็นอิสระ ขณะใช้สองมือแกร่งดันตัวให้ชะโงกอยู่เหนือร่างอรชรเล็กน้อย ดวงตาคมกริบประกายกล้าด้วยความกระหาย ขณะไล่สายตามองสำรวจเรือนงามช้า ๆ ด้วยความชื่นชม

สาวน้อยสะท้านเยือกเมื่อสายตาของผู้ชายหล่อระเบิดที่ยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ไล่มองสำรวจเนื้อตัวสาวราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ และก็ต้องแก้มแดงก่ำเมื่อเขาหยุดมองที่เนินเนื้ออกอวบนิ่งนาน ความร้อนที่ไม่ทราบที่มากระหน่ำใส่ช่องท้อง รู้สึกคล้ายกับใครเอาถ่านร้อน ๆ มานาบที่หน้าขาก็ไม่ปาน

“และมันก็กำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า...” คำรามออกมาอย่างเดือดดาล

ยาห์มิลไม่เคยนึกสมเพชตัวเองอย่างนี้มาก่อน เขาไม่เคยต้องทนอดกลั้นกับเจ้าความรู้สึกต้องการปลดปล่อยแม้แต่ครั้งเดียว และที่สำคัญ... ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาบ้าคลั่งได้ถึงเพียงนี้ แต่แม่สาวน้อยแสนสวยคนนี้ทำได้ ทั้ง ๆ ที่แค่เจ้าหล่อนเพียงนอนเฉย ๆ เท่านั้น

ชายหนุ่มสบถออกมายาวเหยียด เมื่อสายตาเจ้ากรรมเลื่อนต่ำลงไปตามหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมัน และต่ำลงไปอีก... เนื้อตัวหนุ่มแทบระเบิดออกมา กับภาพความงดงามไร้ที่ตินั้น แม้เจ้าหล่อนจะพยายามหนีบขาบังเอาไว้สุดฤทธิ์ แต่กระนั้นเจ้าความอวบอัดก็ยังกระเด็นเข้ามาในสายตาคมจนได้

“สวยมาก...”

บัวบุษบาเนื้อตัวแดงเถือก ขณะเอียงหน้าหลบสายตาที่เต็มไปด้วยความรุ่มร้อนด้วยเพลิงปรารถนาของยาห์มิลที่จ้องมองมา สายตาคมกล้าของเขาที่ไล้โลมอยู่ตามเนื้อตัวของหล่อนนั้นมีอานุภาพไม่ต่างกันสักนิดกับมือแกร่งสีน้ำตาลทองร้อนผ่าวคู่นั้น รู้โดยดุษณีว่าถึงยังไงก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่มนตร์รักของชายองอาจผู้นี้

“ผมไม่ชอบเจ้าความรู้สึกนี้เลยให้ตายสิ...”

และเหมือนกับเขาสิ้นสุดความอดทนลงแล้ว เพราะไม่ช้าศีรษะทุยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดกดำยาวระต้นคอก็ก้มต่ำลงมามอบจุมพิตบ้าคลั่งให้หล่อนอีกครั้ง พร้อม ๆ กับการแทรกปลายลิ้นหนาให้ผ่านเข้าไปตามซี่ฟันขาวสะอาดของหล่อน ตวัดรัดเกี่ยวเรียวลิ้นหวานของสาวน้อยอย่างดูดดื่ม จูบแล้วจูบเล่าถูกปรนเปรอใส่กลีบปากอิ่มนั้นราวกับจะไม่มีวันหยุด จุมพิตที่คล้ายกับการดูดกลืนวิญญาณทั้งหมดที่มีให้สลายไปกับอากาศธาตุ

ชายหนุ่มเคลื่อนศีรษะต่ำลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอนุ่มหอมละมุน ก่อนจะมอบรอยปื้นแดงที่เกิดจากการขบเม้มของริมฝีปากหยักไว้เป็นอนุสรณ์ ราวกับต้องการจะตีตราจองบนทุกอณูเนื้อที่เขาได้เคลื่อนผ่าน

หญิงสาวครางออกมาด้วยความวาบหวาม นิ้วเรียวดั่งลำเทียนสอดแทรกเข้าไปในกลุ่มเส้นผมสีดำนุ่มสลวย ดึงทึ้งด้วยแรงอารมณ์ ขณะที่ร่างอรชรเปล่าเปลือยส่ายเลื้อยไปมาอย่างสุดควบคุมตัวเอง

ยาห์มิลไล่ริมฝีปากที่มีหนวดขึ้นประปรายต่ำลงมาที่ลาดไหล่ขาวเนียนเชื่องช้า ทุกสัมผัสของเขาช่างช่ำชองจนสาวน้อยไร้ประสบการณ์ในเรื่องเพศรสอย่างบัวบุษบาเคลิ้มฝัน ไร้ซึ่งแรงต้านทาน และยิ่งเขาไล่ต่ำลงมาที่ซอกอกอวบ พร้อม ๆ กับมือแกร่งข้างหนึ่งกอบกุม บีบเคล้นเต้างามไว้เต็มมือ สาวน้อยก็ต้องสะท้านเยือก ร่างกายร้อนผ่าวไปหมด ตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงศีรษะ

“ได้โปรดเถอะค่ะ... ช่วยฉันด้วย...”

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้องขออะไรออกไป แต่หากให้เดาจากเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจของยาห์มิลแล้ว หล่อนก็พอจะรู้ว่ามันต้องเป็นสิ่งที่เขากำลังต้องการอยู่อย่างแน่นอน

“ใจเย็น ๆ คนสวย... ขอเวลาผมชื่นชมเรือนร่างของคุณอีกสักนิด...”

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอขณะอ้าปากกว้างกลืนกินเต้าทรวงอวบเข้าไปไว้ในอุ้งปากเกือบทั้งหมด พร้อม ๆ กับการใช้ปลายลิ้นสากดุนดัน ไล้เลียปลายถันนั้นอย่างดุเดือด เขาดูดกลืนด้วยกิริยาไม่ต่างอะไรจากทารกที่กำลังดื่มกินน้ำนมจากอกของมารดา มันให้ความรู้สึกซาบซ่านยากบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ รู้อย่างเดียวว่า เขากำลังทำให้หล่อนรู้สึกสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ได้โปรดเถอะค่ะ...”

ร่างอรชรหยัดขึ้นหาคนตัวโตที่ทาบทนอยู่ด้านบนอย่างสิ้นความละอาย และจากกิริยานี้ของหล่อน ก็ทำให้สาวน้อยได้รับรู้ถึงความตื่นตัวของเขาที่บริเวณหน้าขาชัดเจน ความใหญ่โตของเขาแทรกซึมเข้ามาในห้วงความรู้สึก และมันก็ทำให้เนื้อตัวสาวแทบแตกปริด้วยความคาดหวังอะไรบางอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้

กษัตริย์หนุ่มแห่งซาคีฟาร์เงยหน้าขึ้นจากอกสาวขณะไล่จุมพิตลงไปตามแผ่นท้องเนียนเรียบช้า ๆ ทุกสัมผัสของเขาทำให้ร่างบางของบัวบุษบาลอยขึ้นสูงทุกขณะ

สัมผัสจากริมฝีปากร้อนจัด กับฝ่ามือหยาบระคายของผู้ชายบนร่างทำให้โลกทั้งโลกอบอวลด้วยไฟปรารถนา แม้จะรู้สึกแสบระคายกับหนวดเครามีขึ้นหร็อมแหร็มเต็มแนวกรามข้างแก้มไม่น้อย แต่ทุกอย่างมันก็ถูกความเจนจัดของเขาปกปิดไว้จนหมด

เขาทำให้หล่อนลืมตัว ลืมอาย ลืมได้แม้กระทั่งความเป็นกุลสตรีไทยที่ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เล็ก เขาร่ายมนตร์มหัศจรรย์ชั่วร้ายบางอย่างเข้าใส่หล่อน โดยผ่านริมฝีปากหยักสวยที่พึ่งจะดูดกลืนปลายลิ้นของหล่อนเมื่อสักครู่นี้อย่างป่าเถื่อน ปลายลิ้นที่ตวัดไปมาบนผิวเนียนละเอียดด้วยลีลาแห่งปรมาจารย์ และมือหนาสีน้ำตาลทองที่ร้อนผ่าวราวกับมีถ่านร้อนอยู่ในนั้น บีบเคล้น ฟอนเฟ้นไปทั่วทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งทรวงอกอวบ เนินสะโพก และบั้นท้ายงอนงามที่ตอนนี้เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมันให้เป็นอิสระ

“สวยเหลือเกิน...”