บทที่ 94 ตอนที่ 94

ชายหนุ่มพึมพำเสียงแปร่งพร่า พร้อม ๆ กับแสยะยิ้มเย้ยหยันให้กับความรู้สึกไม่รักดีของตัวเองที่มันร่ำ ๆ สั่งการให้เขาวิ่งตามน้ำหวานออกไป วิ่งไปปลอบหล่อนให้หายเศร้าจากคำพูดร้ายกาจน่าตบปากของตัวเอง แต่ศิวานนท์ไม่ทำ เขาจะไม่มีวันทำอะไรอย่างนั้นอย่างเด็ดขาด

แม้จะรู้สึกทรมานกับการอยากปลดปล่อย แต่หากการทำให้...