บทที่ 63

เควนตินจ้องไปที่เอเลโอโนราที่กำลังหมดสติ

เธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ที่ปูด้วยผ้าไหมสีม่วง ผิวของเธอดูขาวขึ้นเรื่อยๆ

ผมสีดำและหนาของเธอกระจัดกระจายอยู่บนหมอนเหมือนสาหร่าย

เควนตินเหยียดมือออกแล้วเอานิ้วจิ้มผมของเธอ เขาจัดผมที่อ่อนนุ่มของเธอ ร่องรอยของความอ่อนโยนแวบเข้ามาในดวงตาของเขา และเสียงของเขาก็แหบแห้ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ