บทที่ 22 หวานเกินกว่าที่คิดไว้

พราวรุ้งตกใจกับการกระทำของเค้า ตกใจที่เค้าทำแบบนี้ แต่ยิ่งกว่าตกใจ คือเสียใจ ที่เธอประเมินเค้าต่ำไปมาก เค้าพูดถูก คนอย่างเค้า ไม่จำเป็นต้องตามใจเธอด้วยซ้ำ

" คุณอิฐอุ้มลงหน่อยค่ะ "

ความสูงของเค้าเตอร์กับพื้นไม่ได้มากเลย แค่ขยับตัวนิดหน่อย ก็ลงมาได้แล้ว แต่เธอกลับเรียกเค้า

" อิฐ มาอุ้มรุ้งหน่อย "

พ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ