บทที่ 4 ทีเอน่ารักมาก

" แก่กว่าตรงไหน น่ารักขนาดนี้ครับอาจารย์ "

คนทะโมนยังบอกออกมา

" พี่พราวรุ้งจะมาสอนพวกเธอ แทนอาจารย์ตลอดเทอมนี้ คอยตรวจงาน เช็คชื่อ ตามงานทั้งหมด ทุกคาบอาจารย์จะให้ทำงาน1ชิ้น วันไหนไม่มา ส่งทีหลัง จะหักคะแนน ใครตามงานทีหลังไปอีก

ก็จะหักคะแนนอีก ใครไม่ส่งเลย ไม่มีคะแนน เรียนไม่จบนะ เข้าใจไหม "

อาจารย์บอกรายละเอียดทั้งหมด เพื่อให้นักศึกษาที่มาครบทุกคนได้เข้าใจ

" ต่อไปนี้ ในวิชาอาจารย์ จะให้ทำงาน1ชิ้น ทำเสร็จกลับได้เลย เข้าใจไหม นักศึกษา "

" ขอเบอร์พี่พราวรุ้งได้ไหมครับ เผื่อมีการยกคลาส " ชายหนุ่มที่ยังดื้อ ถามขึ้นมา

" ไม่ได้ บอกแล้วว่า ไม่ยกคลาส ทำไมไม่ฟัง "

อาจารย์สาวใหญ่บอกด้วยความโกรธ ก่อนจะจัดการให้ทีเอสาว แจกงานในวันนี้ทันที

อิทธิพัทธ์ มองดูรุ่นน้องที่ตื่นเต้นกับทีเอด้วยความรำคาญ ไม่เข้าใจว่า จืดแบบนี้ สวยตรงไหน สักนิดเดียว

มือบางวางกระดาษลงบนโต๊ะ แล้วเดินห่างออกไป แต่กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวยังอยู่ตรงนี้ จนทำให้เค้าต้องเงยหน้าขึ้นมามองเธอ ที่กำลังถูกเพื่อนในคลาส แซวอยู่

" เสียงดัง รำคาญ " ชายหนุ่มรุ่นพี่บอกเสียงไม่เบานัก ทำให้คนที่กำลังแซวสาวเงียบเสียงทันที

พี่อิฐ ไม่พูดมาก นิสัยดี ใจถึงพึ่งได้เสมอ ถ้าพี่อิฐปราม ทุกคนต้องฟัง

นักศึกษาทยอยส่งงานกันก่อนจะหมดเวลาไม่กี่นาที อาจารย์สุนทรออกไปตั้งแต่ชั่วโมงแรก ปล่อยให้ทีเอสาวคอยดูแลนักศึกษาเอง เป็นคาบแรก

อิทธิพัทธ์ส่งใบงานของตัวเอง เกือบจะเป็นคนสุดท้าย เพราะมัวแต่เล่นเกมส์อยู่ กว่าจะรู้ตัวก็เห็นว่า คนแรกส่งงานไปแล้ว

" เจอกันสัปดาห์หน้า คลาสเช้านะคะ " เธอบอกกับเค้าพร้อมรอยยิ้ม

ละแวกมหาวิทยาลัย มีร้านเหล้าเปิดให้บริการจำนวนมาก แม้จะมีกฏว่า ห้ามมีสถานบันเทิง แต่ก็ไม่มีผลต่อการทำธุรกิจแบบนี้ เสียงเพลงดังออกมา ไม่ขาดตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจนดึก

พราวรุ้งข่มตานอน เพราะยังไม่เคยชินกับสภาพแวดล้อมแบบนี้เลย บรรยากาศที่บ้านเงียบสงบตั้งแต่ช่วงเย็น ไม่ถึงสามทุ่ม คนในบ้านก็หลับสนิท เพราะเหนื่อยจากการทำงาน

อาการปวดท้องนิดๆทำให้รู้ว่า มีบางอย่างเกิดขึ้น ประจำเดือนมาแน่นอน พราวรุ้งลุกออกจากเตียง แล้วรีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำ ก่อนจะนึกได้ว่า เธอลืมของสำคัญ

ชุดนอนแขนยาวขายาวในช่วงสามทุ่มกว่าแบบนี้ คงไม่เจอใครรู้จักแน่ๆ ผมยาวของเธอมัดรวบเอาไว้เพื่อความคล่องตัว ก่อนจะคว้ากระเป๋าใส่เงินใบเล็ก และ โทรศัพท์มือถือ เดินออกจากห้องมา

ร้านสะดวกซื้อ อยู่ไม่ไกลจากอพาร์ตเม้นท์มากนัก บรรยากาศข้างนอกในช่วงนี้ มีคนพลุกพล่านจำนวนมาก เพราะมีทั้งคนทำงานและนักศึกษาออกมาผ่อนคลาย

รถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ริมฟุตบาท ตรงหน้าร้านสะดวกซื้ออยู่แล้ว ตั้งแต่เธอเดินมาถึง แอบมองรถคันหรูไม่ได้ ว่าทำไมถึงได้สวยขนาดนี้

ผ้าอนามัยหลายขนาดถูกวางใส่ตะกร้า ตามมาด้วยยาพาราอีกแผง และ น้ำหวานอีก1ขวด ก่อนจะเดินมาจ่ายเงิน

พนักงานสาวกำลังคิดเงินให้กับเธอ ก่อนจะหันมาเห็นว่าคนข้างๆ ซื้อถุงยางอนามัย เกือบสิบกล่อง แม้จะรู้ว่าเสียมารยาท แต่พราวรุ้งก็อดใจไม่ได้ ที่จะหันไปมอง

ชายหนุ่มที่ตัวสูงกว่าเธอนับสิบเซนติเมตร จ่ายเงินอยู่เคียงข้างกัน เค้าคุ้นตาเธอมากเหลือเกินในมุมข้าง แล้วเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่

เจ้าของรถ และเจ้าของคอนดอม ก็คือ นายอิทธิพัทธ์ คนนั้นนี่เอง

หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย เค้าเห็นไหม ว่าเธอซื้ออะไร ขนาดเธอยังเห็นว่าเค้าซื้อถุงยาง ทำไมเค้าจะไม่เห็นว่าเธอซื้อผ้าอนามัย

พนักงานสาว ส่งถุงสินค้าให้ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากร้าน ด้วยใจเลื่อนลอย ผู้หญิงเป็นเมนส์มันเรื่องปกติ ผู้ชายซื้อถุงยางมันก็ปกติใช่ไหม พราวรุ้ง

อิทธิพัทธ์ ลงไปกดเงินจากตู้เอทีเอ็มหลังจากที่ส่งเงินสดในกระเป๋าให้รุ่นน้องไปเกือบหมดแล้ว ก่อนจะขับรถออกไป ก็เห็นว่ามีใครเดินตรงมาทางนี้

ชุดนอนแขนยาวขายาวลายการ์ตูนกับผมมัดจุก ทำให้ดูเด็ก ไม่เชยเหมือนชุดที่ใส่ไปทำงาน รอยยิ้มร้ายกาจของเค้า ก็เริ่มทำงานทันที

ผ้าอนามัยหลายห่อในตะกร้า ที่เค้าเห็นตอนจ่ายเงิน ทำให้อดอมยิ้มไม่ได้ ถ้าไม่ฉุกเฉินคงไม่ลงมา เพราะใส่ชุดนอนแบบนี้ คงเตรียมตัวจะนอน แคชเชียร์ถามว่าจะรับอะไร มือจึงกวาดของใกล้มือ ที่คิดว่าเป็นหมากฝรั่ง แต่กลายเป็นถุงยางอนามัย หลายกล่อง จนคนข้างๆต้องหันมอง แม้จะอายแสนอาย แต่ก็ยังนิ่งรักษาฟอร์มตัวเอง ของแบบนี้ เคยซื้อที่ไหน ผู้หญิงที่อยากได้เค้า ต้องเตรียมเอาไว้ แต่อย่างว่า คนอย่างเค้า ไม่เคยหลั่งในสักครั้ง ใส่ถุงยาง ก็ยังมาหลั่งข้างนอกทุกที เพื่อเซฟ เผื่อถุงยางแตกไปอีก

รถสปอร์ตขับตามคนที่กำลังเดินอยู่ข้างทางไปห่างๆก่อนจะเห็นว่าเธอ เดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ที่อยู่ไม่ไกลนัก อิทธิพัทธ์ไม่รู้หรอกว่า ทำไมถึงตามเธอมาถึงที่นี่ แต่เค้าก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว รถสอปร์ตขับออกจากซอยไป หลังจากที่เธอ หายเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ได้สักพักแล้ว

" ตื่นหรือยังจ้ะแม่ " ลูกสาวโทรหาแม่ แต่เช้าตรู่ เป็นสิ่งที่ทำทุกวัน เป็นกิจวัตรประจำวันก่อนไปทำงาน ผู้เป็นแม่ตอบลูกสาวกลับไปสองสามคำ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ผู้เป็นพ่อได้คุย

" วันศุกร์พ่อไปรับไหมลูก ที่มหาวิทยาลัย จะได้ไม่ต้องนั่งรถตู้มา " คนที่คิดถึงลูกรีบถามออกไปทันที

" ยังไม่รู้เลยจ้ะพ่อ ว่างานเสร็จกี่โมง ลูกนั่งรถตู้ได้ " ลูกสาวไม่อยากให้พ่อขับรถเข้าเมือง จึงรีบตอบกลับไป

" นั่งรถตู้มันอึดอัด พ่อไปรับดีกว่า " คนห่วงลูกบอกออกมา จนแม่ต้องแย่งโทรศัพท์ไปคุย

" อย่านั่ง รถตู้เลย นั่งรถเมล์มาดีกว่าลูก แล้วแม่จะไปดักรอใกล้ๆเอาไหม " คนประนีประนอม บอกออกมา ในที่สุด

พราวรุ้งรีบตอบรับทันที คนละครึ่งทาง พ่อสบายใจ เธอสบายใจ แม่รุ้งนี่ เก่งที่สุดเลย