บทที่ 23 23

ร่างเล็กรำพึงชื่อนั้นออกมาเบา ๆ และยืนนิ่งอยู่นานก่อนจะเดินออกมาจากตรอกเล็ก ๆ ระหว่างตึกสูงเพื่อมุ่งตรงไปยังร้านดอกไม้ของแวววลี ที่อยู่ห่างไปไม่กี่ช่วงตึก กระทั่งไปถึงรชนิชลหยุดยืนนิ่งและจ้องผ่านประตูกระจกเข้าไปด้านในก็รู้สึกใจหายอีกครั้งเมื่อเห็นช่อดอกไม้เหี่ยวแห้งติดแจกัน นั่นเพราะร้านปิดมาเป็นเวล...