บทที่ 39 39

วรรษมลก็น้ำตาซึมขณะกอดมารดา เป็นเวลาเกือบเดือนที่เธอต้องใช้ชีวิตระหกระเหินอยู่ข้างนอกเพราะความพลาดผิดในการตัดสินใจโง่ ๆ กับผู้ชายที่ไม่มีความจริงใจอย่างอัครพล แวววลีทั้งตื่นเต้นและดีใจแต่ชั่วขณะหนึ่งหญิงวัยกลางคนก็นึกอะไรได้และมองไปด้านหลังบุตรสาวเหมือนจะหาอะไรสักอย่าง

“วี...แล้วน้องล่ะ...ไหนวีบอกว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ