บทที่ 40 40

แวววลีถามแทรกขึ้นด้วยใจกระวนกระวายหากแต่ชายหนุ่มกลับเหลือบมองหญิงวัยกลางคนเพียงชั่วแว่บก่อนที่เขาจะตอบกลับไปเสียงเย็น

“ผมไม่ทราบ...และอย่าได้เอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ผมได้ยินอีก”

“คาร์ลคะ...ถ้ายังไงคืนนี้วีจะขอนอนกับแม่ที่บ้านของคุณนะคะ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ”

วรรษมลทำเสียงออดอ้อนและเกาะแขนของเขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ