บทที่ 15 รักต้องแรด

“อา... ซี้ด... โอว... ซี้ด... อูย... โอว... ซี้ด... โอว...”

เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องที่ปิดทึบด้านในทำให้ ‘รัชนี’ ต้องกุมฝ่ามือเข้าหากันแน่น แต่ไม่ใช่เพราะตกใจ ตื่นกลัว หรือตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก แต่มันมาจากความรู้สึกโทษตัวเอง ว่าควรจะหาทางป้องกันเสียงด้านในไม่ให้เล็ดลอดออกมาด้านนอกให้มาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ