บทที่ 25 คุณเป็นของผม

ฝ่ามือเกลี่ยไล้ที่ข้างแก้ม มองลึกเข้าไปในแววตา ดวงตาของเธอที่ช้อนขึ้นมองเขามันไม่หลงเหลือความท้าทายอีกแล้ว แต่มันเป็นความประหม่าอาย ความเกรงกลัว ในสิ่งที่จะเกิด เขามั่นใจว่าเธอพร้อม แต่ความกลัวจะทำให้เธอเครียด เขาอยากให้เธอปล่อยใจแล้วพร้อมที่จะล่องลอยไปกับเขา

“เชื่อใจผม...”

ชานนท์ไม่รอให้รัชน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ